Ιστορική εξέλιξη του βατήρα αλμάτων από τον 17ο αιώνα μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα

Βασίλειος Καϊμακάμης

Περίληψη


Λεπτομερείς πληροφορίες για τον βατήρα αλμάτων (εικόνα και περιγραφή) έχουμε για πρώτη φορά στο βιβλίο που εξέδωσε το 1599 ο Ιταλός ακροβάτης Αρχάγγελο Τουκάρο. Από τότε, μέχρι και τις πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα, χρησιμοποιούσαν  βατήρες κυρίως οι διάφοροι ακροβάτες για την εκτέλεση θεαματικών ασκήσεων. Ως γυμναστικό όργανο για άλματα στον γυμναστικό ίππο, στο μποκ και στο τραπέζιο, ο βατήρας άρχισε να χρησιμοποιείται από τον θεμελιωτή του γερμανικού γυμναστικού συστήματος (Γιάν) και τους διαδόχους του. Από τα μέσα του 19ου αιώνα και μετά άρχισαν να παρατίθενται στη βιβλιογραφία της εποχής με κάθε λεπτομέρεια διάφοροι τύποι βατήρων (μορφή, διαστάσεις, υλικό κατασκευής, ειδική χρήση). Τέτοιους βατήρες παρουσιάζουν οι Γερμανοί Λιον (1866) και  Όϊλερ, Κλούκε (1872). Ας σημειωθεί ότι την εποχή αυτή και μέχρι το τέλος του 19ου αιώνα, στα αγωνιστικά συστήματα των γυμναστικών αγωνισμάτων ο βατήρας χρησιμοποιήθηκε λιγότερο για τη διαπέραση του ίππου αλμάτων (μποκ, τραπέζιο, πλινθίο) και περισσότερο για ακροβατικά άλματα ή άλματα σε ύψος και μήκος. Στην ελληνική αθλητική βιβλιογραφία του 19ου αιώνα, παρά το γεγονός ότι γίνεται αρκετή αναφορά στο γυμναστικό ίππο, δεν υπάρχει καμία αναφορά στον βατήρα.


Λέξεις κλειδιά


Βατήρας, ακροβασία, ίππος αλμάτων, γυμναστικά αγωνίσματα, γερμανικό σύστημα γυμναστικής.

Πλήρες Κείμενο:

PDF

Αναφορές


Αλμπανίδης Ε. (2004). Ιστορία της άθλησης στον αρχαίο ελληνικό κόσμο. Θεσσαλονίκη: Εκδ. Σάλτο.

Άννινος Χαρ. (1896). Περιγραφή των αγώνων, στο Ολυμπιακοί Αγώνες 776 π.Χ.- 1896. Εν Αθήναις.

Β(μπ)ότσαρης Δ. (1860). Οδηγίαι κανονίζουσαι την διδασκαλίαν της γυμναστικής. Εν Αθήναις.

Brustmann Μ. (1906). Von sport and Korperkultur. Olympische Reiseeindrücke. Kraft und Schönheit, 6, 165-186

Γιαννάκης Θ. (2000). Λεξικόν Αθλητισμού αρχαιοελληνικών όρων και πραγμάτων. Αθήνα: Ίδρυμα Ολυμπιακής και Αθλητικής Παιδείας.

Decker W. (1995), Sport in der griechische Antike. München: Verl. Beck.

Diem C. (1960). Weltgeschichte des Sports und der Leibesübungen. Stuttgart: Verl. Cotta.

Εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν Ελευθερουδάκη, τ. 4.

Euler C. Kluge Ο. (1872), Turngeräte und Turneinrichtungen. Berlin: Verl. Schroeder.

Gajdos A., (1997). Artistic Gymnastics. A history of development and Olympic Competition. London: British Amateur Gymnastic Association.

Gajdos A., (1993). Entwicklung der Schwierigkeit am Pauschen Pferd bei den Weltmeisterschaften, OTA, 1, 21-24.

Gasch R. (1920). Handbuch des gesamten Turnwesens und der Verwanden Leibesübungen. Wien & Leipzig: Verl. U. Pichler.

Götze A. (1994). Mond Salto. Nördlingen: Verl. Steinemann.

Götze A. & Herholz E. (1992). Das Turnjahrhundert der Deutschen. Berlin.

Huguenin Α. (1981). 100 Years of the International Gymnastic Federation 1881-1921. Switzerland: FIG

Guts Muts, J. C. F. (1793). Gymnastik für die Jugend. Schnepfenthal: Sportverlag Berlin

Jahn, L. Ν & Eiselen E. (1816). Die Deutsche Turnkunst. Zur Einrichtung der Turnplätze. Berlin.

Ιωαννίδης Αρ. (1892). Εγχειρίδιον Οργανικής Γυμναστικής, εν Αθήναις.

Καϊμακάμης Β. (2001). Κύρια χαρακτηριστικά της εξέλιξης της Ενόργανης Γυμναστικής στο πρώτο ήμισυ του 20ου αιώνα, Διδακτορική διατριβή ΤΕΦΑΑ- ΑΠΘ.

Καϊμακάμης Β. (2003). Ενόργανη Γυμναστική Η΄. Θεσσαλονίκη: Μαίανδρος.

Kaneko A. (1974). Taisokyogi no coaching. Taischukan: Shoten co.

Krüger M. (1993). Einführung in die Geschichte der Leibeserziehung und des Sports, Band 9, Schorndorf: Verl. Karl Hofmann.

Lion J.C. (1866). Die Turnübungen des gemischten Sprunges, Leipzig: Verl. von Ernst Keil.

Μουρατίδης Ι. (2008), Ιστορία φυσικής αγωγής και αθλητισμού του αρχαίου κόσμου. Θεσσαλονίκη: εκδ. Πλάτων.

Mouratidis I. (2012). On the Jump of the Ancient Pentathlon, Nikephoros. Hildesheim: Verl. Weidman.

Νεώτερον εγκυκλοπαιδικόν λεξικόν, Ήλιος.

Παγόντας Γ. (1837). Περίληψις Γυμναστικής. Eν Αθήναις.

Pick C. (976). Enjoying Gymnastics. New York & London.

Πύργος Ν. (1880). Παιδαγωγική, Ανόργανος Γυμναστική, μετά εικόνων. Eν Αθήναις.

Σαββίδης Π. (1907). Λεύκωμα τῶν ἐν Ἀθήναις Β΄ διεθνῶν Ὀλυμπιακῶν Αγώνων 1906. Ἀθήνα.

Schmidt S. (2008). Kopfübern und Luftspringen. München: Verl. W. Fink.

Schröder, W. (1996). J.C. Friedrich GutsMuts. Leben und Wirken des Schnepfenthaler Pädagogen. Sankt Augustin: Akademia.

Σιάτρας Θ., (2016). Ενόργανη Γυμναστική. Θεσσαλονίκη: University Studio Press.

Spieth R. (1989). Geschichte der Turngeräte. W. Germany.

Teutenberg W. (1995). Die Olympische Spiele 1896 in Athen. Kassel: Verl. Agon

Tucaro A. (1599). Trois dialoguesde l’ exercice de sauter, et voltigier en l’ air. Paris.

Vieht, G.U.A. (1794). Versuch einer Enzyklopädie der Leibeserziehung, Berlin.

Φωκιανός Ι. (1883). Εγχειρήδιον Γυμναστικής. Eν Αθήναις.

Χρυσαφής Ι. (1930).Οι σύγχρονοι διεθνείς Ολυμπιακοί αγώνες, τομ. Α΄. Eν Αθήναις.

Wohlrath Τ. (1900). Das internationale Wettturnen in Paris. Deutsche- Turnzeitung, 45, 36.

Wohlrath Τ. (1900). Zur Beteiligung Deutschlands an den sportlichen Wettkämpfen in Paris. Turnen und Sport, 3, 9.


Εισερχόμενη Αναφορά

  • Δεν υπάρχουν προς το παρόν εισερχόμενες αναφορές.